بی‌گانه

چون آونگی بودم در حرکت

میان دو عبارت  به‌دنبال ردپایی از حقیقت می‌گشتم

دو عبارت از انسانِ کامل

لَوْ کُشِفَ اَلْغِطَاءُ مَا اِزْدَدْتُ یَقِیناً

اگر پرده‌ها کنار بروند چیزی بر یقین من افزوده نمی‌شود

لَمْ أَعْبُدُ رَبّاً لَمْ أَرَهُ

خدایی را که نبینم، نمی‌پرستم

و سرانجامِ حرکت با بسامد‌های مختلف

رفت و برگشت

خوف و رجا

تا شد آنچه باید می‌شد

از بی‌گانگی به سوی یگانگی

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی

همین!